Projektowanie i tworzenie ceramiki szlachetnej..., to jedna z najstarszych i najpiękniejszych sztuk. Chcę tu opisać swoje wspomnienia związane z ta sztuką. Kiedy człowiek dorasta i staje przed problemem wyboru zawodu, to decyzja nie należy do tych najłatwiejszych. Kierując się swoimi zdolnościami, talentami a także tymi przedmiotami, w których byłam najlepsza, wybrałam zawód...farmaceuty, czyli aptecznej pani magister, stojącej w aptecznym okienku i obsługującej klientów z receptami lekarskimi. Ale nie było mi dane... studiować farmacji z tej prozaicznej przyczyny, jakim jest brak pieniędzy. Pozostawały mi do wzięcia szkoły pomaturalne. I ot...nieuświadomiona ja..., mogłam przecież wybrać dwuletnie pomaturalne studium farmaceutyczne. Chyba jakieś paskudne zrządzenie losu spowodowało, ze w tamtym czasie o istnieniu takiej możliwości, jakoś się nie dowiedziałam. W latach 60 - tych ubiegłego wieku... zapanował... wyż demograficzny. Bardzo brakowało nauczycieli. Z tej przyczyny, zapewne wszyscy maturzyści tamtego roku otrzymali z Wydziału Oświaty, zaproszenia do policealnych szkół pedagogicznych. Ja też znalazłam się w tej grupie i ... z braku innej możliwość, z tego zaproszenia skorzystałam.. Niestety , po pierwszym semestrze, spakowałam walizkę i zwyczajnie
stamtąd...uciekłam. Następne pół roku przepracowałam jako nauczycielka... i na tym skończyła się moje przygoda z zawodem nauczyciela. Po wakacjach zdecydowałam się na dwuletnią Państwową Szkołę Techniczną, kształcącą technologów ceramiki. Tam bardzo przydatne okazały się być moje zdolności o opanowywania procesów chemicznych, bo przecież technologia ceramiki takimi procesami stoi. Ale mnie interesowały też bardzo inne działy tej sztuki a najbardziej projektowanie i zdobienie ceramiki szlachetnej. Skończyłam tę szkółkę z bardzo dobrym wynikiem i... nigdy w tym zawodzie nie pracowałam. Ale mniejsza o to. Na zdjęciach z lewej jest jedyna pamiątka , jaka mi z tamtego okresu została Są to dwie filiżanki ze spodkami i talerzykami deserowymi, przeznaczone do picia kawy. Dostałyśmy je w prezencie od Dyrektora Zakładów Porcelany Stołowej w ,,Karolina,, w Jaworzynie Ślaskiej, gdzie odbywałyśmy z dziewczynami ostatnia praktykę zawodową. W ramach tej praktyki wykonywałyśmy na własny użytek jeszcze inne przedmioty jak chociażby patery, tak wówczas modne, czy flakony do kwiatów lub popielniczki. Niestety żadna z tych pamiątek się nie uchowała. Z tamtego czasu pozostało mi też fajne wspomnienie związane z przygodą miłosną. Na praktyce było 16 dziewczyn z mojego roku. Chłopcy odbywali praktykę w Fabryce Porcelany ,, Krzysztof ,, w Wałbrzychu. Mieszkałyśmy po kilka dziewczyn w wynajmowanych pokojach na stancjach. Miesiąc czasu, to długi okres , by zacząć się nudzić. W Jaworzynie Ślaskiej funkcjnowała wówczas mała kawiarenka ,, Kwiat lotosu ,,. W zakładzie pracowało kilku młodych mężczyzn, którzy żywo interesowali się panienkami praktykantkami. Którejś soboty postanowili nas wszystkie ... zaprosić na kawę. Nie wiem czy to była inicjatywa Dyrekcji zakładu, czy też ich samych. Faktem jest , ze z tego zaproszenia skorzystałyśmy. Potem ...oczywiście było odprowadzanie nas do domu. Chłopaków ...pamiętam było znacznie mniej niż nas, dziewczyn. A jeden z nich...był wyjątkowo przystojny. Taki kulturalny i bardzo przystojny... amant tamtych czasów, pracujący na jednym z kierowniczych stanowisk w zakładzie. Miał wówczas 26 lat i był kawalerem. Oczy wszystkich dziewczyn były skierowane w jego stronę. Nie wiedzieć dlaczego, w trakcie tego spaceru do naszych miejsc zamieszkania, ten przystojniak... znalazł się u mojego boku! Nie mogłam się pozbierać ze zdumienia..., bo przecież wśród nas, były naprawdę zadbane, dobrze ubrane dziewczynę, nie takie jak ja, szara i biedna myszka. Ale ...Krzysztof...bo tak mu było na imię, stał do końca przy mnie. Dzięki niemu...czas odbywania praktyki był dla mnie o wiele ciekawszy. Potem ...rozdzieliła nas odległość. Ja na Mazurach a on w górach. Ale pisaliśmy do siebie i sporadycznie spotykaliśmy się przez 3 lata. Potem nasze drogi się rozeszły. Wbrew mojemu uprzedzeniu i nieufności do przystojnych facetów, on był mężczyzna niepospolitym . I nie był zadnym bawidamkiem, jak to na pierwszy rzut oka można było sądzić. W trakcie jeszcze tej praktyki, zaprosił mnie kilka razy na taneczne fajfy, a w ,, Kwiecie lotosu ,, przesiadywaliśmy całe popołudnia i wieczory, wspólnym spacerom i rozmowom nie było końca... Krzysztof był super fajnym partnerem, mądry, wykształcony, dzentelmen, zauroczył mnie. Widziałam..., że dziewczyny mi zazdrościły, bo przecież wśród nas były dziewczyny urodziwsze ode mnie. Czułam ich nieprzychylny oddech na swoich plecach. Pewnego dnia zadałam Krzysztofowi to prozaiczne pytanie..., dlaczego ja? Przecież było nas tyle. Mogłeś poderwać każdą inną. Odpowiedż była dla mnie samej zaskakująca...Odpowiedział , cytuję...,,...bo ty masz wszystko...takie w sam raz..!!!. I właśnie wtedy pozyskałam świadomość, ze to ,, takie w sam raz,, oznacza, ze jestem dziewczyną o nienagannie skonstruowanej sylwetce. Tak to mnie... mężczyżni...leczyli z kompleksów... Ale też kiedyś zapytałam go... dlaczego jeszcze się nie ozenił? Odpowiedz tez była dla mnie zaskakująca.. Biedaczek...nie mógł się w żadnej ...zakochać! Rozumiem dlaczego. Mężczyżni są myśliwymi i nie lubią gdy zwierzyna łowna sama pcha im się w sieci. Ja ...zawsze trzymałam dystans i stwarzałam wrażenie niedostępnej...a już w szczególności, gdy on miał o sobie zbyt dobre zdanie. A oni lubią...gonić króliczka...Nie wiem co się z przystojnym Krzysiem stało. Nagle przestał pisać. Pewno go usidliła...jakaś podstępna i doświadczona w łowieniu mężów...kobietka! A ja ...o nic nie pytałam......
Zrobiłam też sobie taki oto garniturek do napojów. Widzę, ze i dziś ten zakład zajmuje się produkcją ;pater naściennych. Dziś , jak widać na zdjęciu, z wizerunkiem Jana Pawła II. Na zdjęciu ostatnim serwis śniadaniowo - obiadowy ZPS ,, Karolina ,, w Jaworzynie Ślaskiej.
